Hala Stoły 1421 m n.p.m.

Całkiem przypadkowo, idąc doliną Kościeliską do schroniska na Ornaku natknąłem się na szlakowskaz Hala na Stołach.

Nie to, żebym wcześniej o niej nie słyszał, ale zawsze wieczorem obmyślając trasę na następny dzień szukam “poważnych” szlaków, omijając te dwu-trzy godzinne, zostawiając je, jako zapchajdziury na gorsze pogodowo dni. Bardzo niesprawiedliwa dla wielu szlaków technika, gdyż wbrew pozorom, panoramy, jakie z tych “mało znaczących” miejsc rozpościerają się są piękne i często niepowtarzalne. Takim przykładem jest też Hala Stoły. Od wejścia do Doliny Kościeliskiej z zegarkiem w ręku 30 min. marszu i po prawej stronie, łagodnie pod górkę w las rozpoczyna się szlak na Stoły. Ubitą, wygodną ścieżką dochodzimy do potoku, przy którym szlak skręca w lewo i wiedzie nieco ostrzej w górę i bez żadnych trudności po 40 min. dochodzimy do polanki, na której zaczynają się emocje widokowe, lecz jest to dopiero wierzchołek góry lodowej. Jeszcze 10 minut marszu i niepozorna Hala Stoły oddaje do naszej dyspozycji przepiękny widok na Organy, Twardy Upłaz, Ciemniak oraz Wierchy: Tomanowy i Smreczyński, no i oczywiście na wszechobecny Giewont. Po pstryknięciu kilku fotek proponuję podejść na szczyt Hali i w lasku zejść kawalątek ze szlaku na dziki, umownie nazwijmy go, taras widokowy, a właściwie urwisko, skąd rozpościera się niesamowity widok na Dolinę Tomanową i okalające ją szczyty oraz na pionową, zachodnią ścianę Kominiarskiego Wierchu. Powrót tą samą drogą do Doliny Kościeliskiej w ok. 45 minut.